Sou wia das liawi Veigal draußt
gua söltn wea beocht,
wals zwischn aundan Bliamaln holt
z broat si nit gen mocht,
sou is s mit meina Muidasproch,
da Sproch da Hienznleit,
dei bliaht a im Vaboaganan,
drum kenn s nit vül Leit
 
Wann i holt a schins Veigal find,
dos im Vagoagnan bliaht,
oft denk i an mei Muidasproch,
dou wiad sou froh mein Gmiat.
A Veigal is mei Muiadsproch,
sull a niks aundas sei,
dea wos a recht scheins Bliamal suicht,
bleibt a ban Veigal steihn.
 
Johann Neubauer